Waar recht onrecht is, is verzet een plicht, en wanneer is recht onrecht?

Joke Kaviaar is opgepakt naar aanleiding van “opruiende teksten” uit de jaren 2008 tot 2011, die ze op haar website had gepubliceerd tegen het migratiebeleid van Nederland.

Kaviaar roept op tot verzet tegen uitvoering van wetten. Zij bepleit sabotage – desnoods met geweld – van wetten die volgens de juiste procedures zijn aangenomen maar qua inhoud moreel verwerpelijk zijn. Een parlementaire meerderheid in Nederland heeft ingestemd met de wetgeving waartegen zij oproept tot verzet. Is dan haar oproep tot verzet tegen onze wetgeving niet een te zwaar middel?

De Duitse rechtsgeleerde Gustav Radbruch stelde dat wetten ongeacht hun morele inhoud rechtmatig waren als de procedures voor het instellen van de wet waren gevolgd.
Hij stelde onwetmatigheid en onrechtmatigheid dus op één lijn, en was ervan overtuigd dat een wet die wetmatig was aangenomen altijd rechtmatig zou zijn, en dus gevolgd diende te worden.
Hij heeft er vele studenten recht in Duitsland mee groot gebracht, totdat Hitler aan de macht kwam die wetmatig wetten instelde tot vernietiging van bevolkingsgroepen, onderdrukking, marteling van politieke tegenstanders en oorlog.
Radbruch legde zijn functie als hoogleraar in Heidelberg in 1933 neer; zijn theorie was op dramatische wijze tegen de praktijk aangelopen.
Sommige van Radbruchs studenten waren inmiddels rechter geworden en volgden de leer van Radbruch bijna allen consequent; verzet tegen de wetten van de Nazi’s was niet opportuun omdat de wetten volgens de juiste procedures waren aangenomen. Een aantal van hen is op grond daarvan na de Tweede wereldoorlog vervolgd en veroordeeld.

Kaviaar roept nu op tot verzet tegen wetgeving die in Nederland is aangenomen en waaraan uitvoering wordt gegeven bijvoorbeeld door middel van detentiecentra. Zij stelt dat de wetgeving inzake vreemdelingen moreel verwerpelijk is.
Op grond van deze oproep tot verzet is zij opgepakt onder verwijzing naar wetten van Nederland.

Maar haar morele afkeer van de vreemdelingenwetten wordt gesteund door de rechtstaat die haar nu heeft opgepakt.
De wetten waartegen zij ageert zijn niet alleen moreel verwerpelijk, maar ook volgens de eigen regels van de rechtstaat onrechtmatig.
Nederland heeft zich verbonden aan internationale verdragen en in sommige gevallen deze verdragen boven de eigen wetgeving gesteld.
Het Europese Hof heeft al diverse malen aan Nederland laten weten dat Nederland zich niet aan de verdragen houdt ten aanzien van vreemdelingen. De behandeling van vreemdelingen in Nederland zoals het vastzetten van overigens onschuldige mensen (en kinderen!) in gevangenkampen, is in strijd met de internationale verdragen, zoals het EVRM. Het EVRM dat veel overeenkomsten vertoond met onze Grondwet. Het EVRM is een verdrag dat Nederland moet volgen, omdat het boven de nationale wet gaat, en iedere wet in Nederland dient getoetst te worden aan de Grondwet, en mag daarmee niet in strijd zijn.

In 2010 stelde Amnesty International opnieuw vast dat Nederland handelt in strijd met de mensenrechten waar het de detentie van vreemdelingen betreft:
“Amnesty International concludeert dat, enkele verbeteringen ten spijt, de Nederlandse praktijk van vreemdelingendetentie niet wezenlijk is verbeterd sinds het verschijnen van haar rapport in 2008. De Nederlandse situatie is daarom nog steeds strijdig met internationale mensenrechten. ‘De belangrijkste aanbevelingen uit 2008, zoals het gebruik van alternatieven voor vreemdelingendetentie, waaronder een periodieke meldplicht of een borgsom, zijn niet opgevolgd’, aldus Eduard Nazarski, directeur van Amnesty International Nederland.”

Nederland gedraagt zich dus onrechtmatig ten opzichte van vreemdelingen in ons land.
Onrechtmatig – niet alleen moreel, maar ook juridisch.
Detentiecentra voor vreemdelingen die geen ander vergrijp hebben gepleegd dan illegaal in ons land aanwezig te zijn, zijn onwettig, onrechtmatig en overigens ook moreel zeer verwerpelijk.

Wat moet een burger met een overheid die zich niet houdt aan zijn eigen wetten en regelgeving en daarmee structureel de rechten van bepaalde burgers met voeten treedt?
De burger kan procederen. Dat is gebeurd, en de burger heeft gelijk gekregen van het Europese Hof. Maar de detentiecentra zijn er nog.
Als de overheid de rechten van individuele burgers zo schandalig en mensonterend negeert, is het dan niet een plicht geworden van alle burgers van Nederland zich te verzetten tegen de overheid die deze rechten negeert? Is het niet de taak van de burger om daar waar de overheid niet in staat is zijn eigen wetten te respecteren, verzet te plegen tegen die overheid.

Kaviaar wordt vervolgd omdat zij opruiende teksten heeft gepubliceerd op haar website, onder verwijzing naar art. 131 en 132 Sr. (Hij die in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, tot enig strafbaar feit of tot gewelddadig optreden tegen het openbaar gezag opruit…).
Maar het begint toch eigenlijk allemaal met een overheid die strafbaar handelt, in strijd met zelfopgelegde wetten en regels, die onze zo bejubelde rechtstaat vormen.
Als zelfs de makers van de wetten niet in staat zijn zich aan de wet te houden; niet per ongeluk maar willens en wetens dan rest ons toch niet anders dan op te roepen tot verzet, tot actie en ongehoorzaamheid, tot solidariteit met de slachtoffers?
Als dat al opruiend is in Nederland, dan staat de Staat nog een grote schok te wachten, want Kaviaar is nog maar een beginnetje en smaakt verdomd naar meer.

Fleur.