Op 12 december verongelukte Mustapha tijdens zijn werk voor Gorillas. Hij is mentaal en fysiek flink beschadigd en feitelijk nergens toe in staat. Hij moet herstellen en dat vereist tijd en rust, die hij niet krijgt zoals het ervoor staat.
Nu willen ze hem ook nog financieel de genadeslag geven Wij willen dat Gorillas hun verantwoordelijkheid neemt. Wij eisen:
- Betaal Mustapha door op 100%, geen loonstraf.
- Hou Mustapha in dienst tot hij beter is, bied zekerheid.
- Smartengeld voor geleden pijn, fysiek en mentaal.
Mustapha is niet de eerste en niet de laatste die zal verongelukken.
Door allemaal achter hem te staan, steunen we niet alleen een collega, maar protesteren we ook tegen hoe de bedrijven ons allemaal als kanonsvoer gebruiken. Laat je protest horen en stuur een bericht naar de verantwoordelijke Gorilla-managers.
Hoe gaat het met je sinds het ongeluk Mustapha?
Twee zintuigen van me doen het niet meer. Mijn reuk is weg. Mijn smaak is weg. Het komt niet door Corona. Stel je eens voor. Zo raar: twee zintuigen doen het niet meer. Weg. Blijkt vaker te gebeuren bij ongelukken.
Ik ben heel moe en heb veel pijn. Slapen gaat slecht tot niet. Ik heb nachtmerries en hartkloppingen midden in de nacht. Het was enorm beangstigend mee te maken hoe die fiets uit zichzelf bewoog en ik alle controle verloor.
Opnieuw en opnieuw zie ik de auto op me afkomen. Ik ben in het verkeer ook angstig… vooral tijdens het fietsen. Ik ben Amsterdammer, een fietskoerier nota bene, zonder fiets ben ik nergens! Het is me duidelijk dat ik een trauma heb opgelopen, ik ga ’t maar gauw aanpakken bij een psycholoog.
Mijn lichaam zwalkt en schokt de hele dag lang. Harde pijnstillers dimmen de pijn wat maar ik wordt er alsnog lijp van; dat terwijl ik als vechtsporter zeker wel heb leren incasseren.
Het ongeluk veroorzaakt binnenkort grote financiële problemen. Ik heb daar veel stress van.
Een flink ongeluk dus.
Ik rij de bakfiets. De bakbeesten worden vaak (te) zwaarbeladen, en ze hebben een zeer sterke motor. Onderweg naar mijn volgende klant stak ik de Jan van Galenstraat over naast de metrohalte. Hier wordt hard gereden en er was redelijk veel verkeer. Ik probeerde voor rood te stoppen maar de fietsmotor draaide spontaan door. Paniekerend probeerde ik te remmen… maar die blokkeerden.
De fiets gooide je de weg op, door rood? Falen fietsen vaker?
Het gebeurt veel vaker bij de normale fietsen, die haast dagelijks kapotgaan. Maar ook ik als bakfietser maakte het al meerdere malen mee: een motor die uit zichzelf gaat draaien en remmen die falen. Het is een veelbesproken probleem op het pakhuis. Defecten aan fietsen meld ik altijd en ik zet defecte fietsen weg.
Ik begrijp dat je last hebt in je enkel, knie, been, onder- & bovenrug en nek?
Met een klap kwam ik neer op mijn voeten. Ik bleef staan, mijn lichaam draaide en bewoog door. De pijn kwam snel en hard en ik wist: dit is mis. Ik zat aan de kant en even later kwam jij langsfietsen.
Je zat er ellendig bij, zag scheel van de pijn, maar je telefoon bleef gaan.
We worden vaker op ons privénummer gebeld door klanten terwijl we onderweg zijn. Wat op zich al belachelijk onveilig is, dat Gorillas ons dat oplegt. Ook deze rit belden klanten met de vraag waar ik bleef. Ze jutten ons zo op. Ook na mijn ongeluk bleven ze bellen. Op een gegeven moment nam ik op: ‘Lady, please, I have had a traffic accident, I’m in pain. I don’t know when I’ll be there, perhaps someone else will bring your stuff in a few minutes. Please be patient. Ze haalde binnen minuten haar spullen op: ze vond me door GPS-tracking.
Een manager verscheen, en alles kwam goed.
Hij stelde voor te doen alsof het ongeluk nooit was gebeurd, en wilde daar een akkoordje over maken met mij. Niets aan de hand. Maar als mij dan iets mankeert heb ik geen poot meer om op te staan. Op mijn stevig aandringen spraken we af wél de schade te melden en te rapporteren. Vanwege mijn ellendige staat spraken we af dat hij alle formaliteiten zou afhandelen.
Onze collega M. is eindelijk herstelt van haar verkeersongeluk. Haar stuur blokkeerde.
M. zat drie weken thuis met een gat in haar knie, ’t is niet netjes te beschrijven. Verschrikkelijk voor haar. Blij dat ze beter is. Wij riders verongelukken vaak, zelden door onze eigen fout.
Een manager zegt dat we misinformatie verspreiden, dat je expres door rood reed en dat de remmen prima waren.
Ik vind het gevaarlijk als iemand die er niet bij was zulke uitspraken doet. Hij kan het niet weten, maar maakt me wel uit voor leugenaar. De mensen die er wel bij waren, waaronder de bestuurder die me aanreed, onderschrijven allemaal mijn verhaal. En willen dat ook zwart op wit doen. Die bestuurder heeft de fiets trouwens ook even getest. Hij kon óók niet remmen.
De managers vinden hun supervisor rol erg belangrijk. Een ongeluk als dit is slecht voor de beeldvorming. Dus ze willen dit soort ongelukken ook niet. Aan de andere kant: vaak is de helft of meer van de fietsen stuk. Stukke fietsen belanden dan vaak tóch boven en worden dan weer gebruikt. Ze zeggen: we dwingen niemand. Lekker makkelijk. Waar is de verantwoordelijkheid.
Ze willen vooral dat hun functie intact blijft. Op hun computers staren ze naar hun statistiekjes met prestatiecijfers van het pakhuis. Die mogen niet naar beneden gaan. Dat vinden ze belangrijk. Veiligheid komt daarna pas.
Dus ja, wat is nou misinformatie.
Wij, je collega’s, staan achter je, we weten hoe gevaarlijk die fietsen zijn. Waar maak je je nu vooral druk om?
Ik werkte als een beest bij Gorillas. Per maand fietste ik € 2.400,- bij elkaar. Ik raak nu 40% van mijn inkomen kwijt. Dat zit zo: ik werkte 9 weken voor Gorillas. Ze berekenen ziektegeld over het gemiddelde van de laatste 13 weken. Daar krijg ik 90% van. Kom je uit op 60%. Ik heb mijn volledige inkomen echt keihard en vooral ook nu nodig. Maar op deze manier wordt ik gestraft in plaats van geholpen. Met € 1.400,- kan ik niet aan mijn verplichtingen voldoen en kom ik grote problemen.
De Radical Riders hebben zich achter je geschaard en je hebt je bij ons aangesloten. De directeur van Gorillas NL, Joost Claessens, wilde graag met je bellen, dat deden we samen. Hoe ging dat?
Hij bood me alle bijstand en hulp aan, en gaf me het gevoel dat we het wel even zouden regelen. De directeur vond het echt zo erg. Er moest alles aan gedaan worden dat ik zou kunnen herstellen. Daar hebben we hem op aangesproken en we hebben hem hele concrete dingen gevraagd. Punt 1 en 2 van onze eisen. [boven & onderaan dit interview – red]
De directeur gaf ons het e-mailadres van iemand van de juridische afdeling, mevrouw Valerie Kleine. De directeur zei: schrijf haar wat jullie redelijk en fair vinden, dan komen we er samen wel uit. En dat hebben we gedaan in een hele nette mail.
Maandag de 20e antwoordde niet mevrouw Kleine maar Alexandra Parie en het leek wel alsof ik met een heel ander bedrijf aan het mailen was, dan waar ik mee had gesproken. Gorillas’ antwoord verkeerde in een soort omgekeerde wereld. Zo zagen ze mij door over dat ik niet naar het pakhuis terug ben gegaan de dag van het ongeluk. Wat denkt ze nou, ik lig op straat zowat dood te gaan, dat ik dan even langs ga op het pakhuis om wat formulieren in te gaan vullen? Bovendien had ik en afspraak gemaakt met een manager, die zou het voor me regelen. Hij heeft dat blijkbaar niet gedaan, en nu gebruikt Gorillas dat weer tegen mij.
Gorillas dook in het antwoord ook wéér weg voor hun verantwoordelijkheid. Ze zei: als je een claim heb, kan je die naar me sturen, dan stuur ik die naar de verzekeraar en zij beslissen er over. Maar wat heb ik met hun verzekeraar te maken.
Als de auto die me aanreed beschadigd is, dan krijgt de eigenaar van de auto hier geld voor van de verzekering. Als een mens beschadigd is, dan is het maar de vraag of je daarvoor wat krijgt ja of nee.
Hier is ook een mooie alinea in hun antwoord. “De fietsen zijn van gerenommeerde fietsmerken, en worden geleverd door respectabele leveranciers”.
Het is onzin die ze ook zelf niet zullen geloven.
Wat zijn de dingen die je nu nodig hebt?
Ze moeten hun verantwoordelijkheid nemen.
- Ik wil dat mijn financiële situatie gedekt wordt. Mijn inkomen is zoals gezegd 60% van wat het was. Ik wil dat ik weer 100% krijg. Dat past ook bij de verantwoordelijkheid van Gorillas, naar mij als naar mij als mijn eindopdrachtgever en als verantwoordelijke voor de fietsen.
- Ik wil zekerheid dat als straks in januari mijn uitzendcontract afloopt ik niet opnieuw een klap maak de WW in. Ik kan nu niet solliciteren of werken, vanwege Gorillas. Ik moet herstellen. Dat gaat niet als ik straks mijn rekening niet betaal en op straat beland. Die zekerheid kan Gorillas geven door mij direct in dienst te nemen totdat ik hersteld ben.
- Ik wil smartengeld, voor wat mij is aangedaan.
Stuur een protestboodschap naar de bazen van Gorillas en toon je solidariteit❤️
Your emailadres is not passed on to Gorillas.