Opnieuw schandalige uitbuitingspraktijken door OTTO Workforce
(dit artikel is eerder verschenen in het tijdschrift Buiten de Orde#1-2017 uitgegeven door de Vrije Bond)
Afgelopen najaar kwam de Vrije Bond opnieuw in contact met verschillende personen met klachten over OTTO Workforce, het uitzendbureau waartegen de Vrije Bond alweer zo’n vijf jaar geleden ook met succes heeft actiegevoerd.
Maxxx
De eerste van deze personen was Maxxx, een Spaanse vrouw afkomstig uit Barcelona. Samen met een groep andere Spaanse vrouwen was zij naar Nederland gekomen om hier een baan te vinden. En allemaal bevonden zij zich in hetzelfde schuitje. Zij – of in elk geval Maxxx – had zich in Spanje gemeld bij uitzendbureau Temporales. Dit relatief nieuwe uitzendbureau beloofde Maxxx werk in Nederland, voor minstens 35 uur per week. Ze leende geld voor een vliegticket van haar familie, en tekende in Nederland een contract bij OTTO Workforce, waarmee Temporales samenwerkt op het gebied van internationale uitzendkrachten. Het contract bleek het bekende nul-urencontract van het grootste uitzendbureau in de migratiearbeidsindustrie. Onderdeel van het contract is het verplichte wonen op een ‘woonlocatie’ van OTTO Workforce, waarvoor wekelijkse huurkosten van het loon worden ingehouden. Deze ‘woonlocaties’ kunnen vervallen hotels, vakantieparken, of speciaal daarvoor gebouwde units of containerwoningen zijn; in het geval van Maxxx ging het om een vakantiepark in Nationaal Park De Meinweg in de buurt van het Limburgse Roermond.
De problemen van Maxxx, en die van de andere Spaanse vrouwen op vakantiepark Elfenmeer, ontstonden toen er van de beloofde 35 uur werk per week weinig tot niets terechtkwam. De eerste week was er helemaal geen werk voor de vrouwen, de tweede week slechts een paar uur per dag, of werden de vrouwen eerder naar huis gestuurd of helemaal niet opgeroepen. Er werd dus niet of nauwelijks gewerkt, maar wel werden de verplichte woonkosten (zo’n negentig euro per week) en de verplichte ziektekosten (zo’n twintig euro per week) doorgerekend. Na een week van niet werken ontving Maxxx een loonstrookje met daarop een negatief salaris: nul gewerkte uren, en een schuld bij OTTO van een dikke honderd euro. Toen ze in haar tweede week nauwelijks uren kreeg sloeg de paniek toe, en nam ze contact op met de Vrije Bond.
Het contact verliep aanvankelijk wat moeizaam, maar dankzij een Spaanssprekend lid van de Vrije Bond ging dat al snel een stuk makkelijker. Wij vroegen hoe het zat met de andere vrouwen, of ze ook in actie wilden komen tegen hun opgebouwde schuld. Maar zij durfden dat niet uit angst hun ‘baan’ te verliezen en hoopten op betere tijden, of in elk geval op meer uren. Maxxx zelf liet het er niet bij zitten. Nadat ze zelf contact had opgenomen met zowel OTTO als Temporales om haar opgebouwde schuld te annuleren, nam ze na twee weken ontslag en ging terug naar Spanje. De Vrije Bond besloot het er niet bij te laten zitten en samen met Maxxx actie te gaan voeren. Maar zover is het uiteindelijk niet gekomen en de Vrije Bond heeft zijn geplande actie op het laatste moment moeten afblazen omdat Maxxx uiteindelijk is uitbetaald. Ze heeft dit bereikt door eenmaal terug in Spanje haar ervaringen op papier te zetten en deze naar allemaal (online) media te sturen. Uit angst voor verdere naamsbeschadiging besloot Temporales vervolgens om Maxxx driehonderd euro te betalen, voor haar vliegtickets. OTTO Workforce heeft haar de huur voor de niet gewerkte weken kwijtgescholden. De overige Spaanse vrouwen die in Nederland achterbleven kregen andere werk en werden naar een camping in Duitsland overgeplaatst.
Horxxxx
Dat OTTO Workforce zijn medewerkers die werken in de buurt van de grens vaker in Duitsland huisvest leerden wij ook uit het verhaal van de Slowaakse jongen Horxxx. Ook hij was boos op OTTO Workforce en nam contact met ons op. Horxxx begreep alleen niet zo goed waarvoor wij stonden, want in (verder) actievoeren leek hij niet echt geïnteresseerd. Een van de vragen die hij ons stelde was dan ook of wij niet een beter uitzendbureau wisten dan OTTO Workforce, en het leek erop alsof hij verwachtte dat wij zijn problemen wel vóór hem zouden oplossen. Meer dan dat hij samen met ons door middel van directe actie zijn problemen aan de kaak wilde stellen en de verantwoordelijke daarmee wilde confronteren. Horxxx’s problemen bestonden uit het feit dat ook hij de eerste weken niets betaald kreeg, maar vooral uit het feit dat hij en zijn twee kamergenoten 370 euro per persoon moesten betalen aan woonkosten voor een abominabele en onhygiënische kamer. Iets totaal anders dan hij van tevoren op foto’s had gezien. Behalve de slechte woonruimtes waar veel geld voor wordt gevraagd is het ook schandalig om van Horxxx te horen dat hij in Nederland werkt, maar in Duitsland moet wonen. Dit omdat, zo zegt hij, OTTO Workforce daar meerdere personen in een kamer mag zetten, terwijl dat in Nederland niet mag. Hij woonde op een afstand van een uur rijden van zijn werk, met zeven mensen in een driekamerflat in Krefeld, terwijl hij werkte voor Amazon in Venlo. Van zijn contracten begreep hij weinig, want die waren opgesteld in een taal die hij niet begreep. Horxxx is opgestapt bij OTTO en sindsdien hebben we geen contact meer met hem.
In actie tegen OTTO Workforce
Hoe OTTO Workforce zijn geld verdient wordt weer akelig duidelijk uit deze twee verhalen. Het bedrijf betaalt weliswaar het in de uitzend-cao vastgelegde minimumloon, maar weet er via de verplichte OTTO accommodatie toch nog behoorlijk wat bij te verdienen ten koste van de vaak slecht geïnformeerde werknemers. Acties tegen deze internationale uitbuiter blijven nodig.
Meer info
Voor meer info over acties tegen OTTO Workforce en zijn vieze praktijken, kijk op:
de gezamenlijke/internationale anti-OTTO site:
Maxxxxx’s brief
Ik ben een jonge vrouw uit Barcelona. Omdat er in mijn thuisstad nauwelijks een baan te vinden was, besloot ik een baan te zoeken in het buitenland. Op een dag zag ik een vacature op Job Today, waar verschillende vacatures in Nederland werden aangeboden. Het uitzendbureau dat de baan aanbood was Temporales Holanda Recruitment. Ik legde meteen contact en kreeg na afloop meteen een e-mail waarin de telefonisch gemaakte afspraken bevestigd werden. Ik zou ik een kas gaan werken, voor veertig uur per week, voor 9,34 euro per uur, van 24 oktober tot en met 18 december.
Het kassenbedrijf Gipmans bevond zich in Venlo en hield zich bezig met het verbouwen van planten, groente en kruiden. Mijn contract liep van de week van 17 oktober tot en met de week van 19 december. Wanneer het bedrijf tevreden over mij zou zijn, zou ik een nieuwe baan krijgen op een andere locatie. Ik zou de woonaccommodatie moeten delen, waarvoor 80 euro in rekening zou worden gebracht, plus 18,49 per week voor de verplichte ziektekostenverzekering. Deze bedragen zouden rechtstreeks van mijn salaris worden ingehouden, maar tot mijn eerste salarisbetaling zou er niets in rekening worden gebracht.
Transport van en naar het werk zou plaatsvinden per busje, waarvoor de benzinekosten van vier euro per dag ook op mijn salaris zouden worden ingehouden. Het salaris zou afhangen van mijn leeftijd; hoe ouder je bent hoe meer je verdient: ben je ouder dan 21, dan verdien je 9,34 per uur.
Op deze voorwaarden ging ik naar Nederland. Toen ik aankwam op het vliegveld in Nederland ontmoette ik andere Spaanse collega’s, en moesten we vijf uur wachten totdat de chauffeur eindelijk verscheen! Het was middernacht toen hij eindelijk arriveerde. We hadden nog niets gegeten en we hadden het koud omdat we buiten stonden om het busje niet te missen.
Toen we op de camping arriveerden waar we zouden gaan wonen, moesten we nog een uur in de kou wachten op iemand die de huisjes voor ons kon opendoen. We hadden het koud en we waren bang vanwege de instabiele situatie: we waren allemaal vrouwen in een vreemde omgeving waar we niemand kenden.
We zouden beginnen met werken op 24 oktober, maar dit gebeurde niet eerder dan de 31e. En toen we eindelijk begonnen, werkten we maar een paar dagen per week, en dan drie tot vijf uur per dag. Tijdens de tweede week ontvingen we een salarisstrook met een negatief salaris. Er stond in dat we geen salaris zouden ontvangen omdat we niet hadden gewerkt, en dat we 108,50 euro schuldig waren voor de huur en de ziektekostenverzekering.
We maakten ons zorgen en namen contact op met de verantwoordelijke van Temporales, die enkele dagen eerder nog had gezegd dat we geen huur hoefden te betalen voor de niet gewerkte week, maar niets voor ons deed om deze problemen op te lossen. We voelden ons boos en onmachtig en de onderlinge band tussen de verschillende collega’s verslechterde. Na tweeënhalve week was ons geld op en konden we geen eten meer kopen, waardoor ik in paniek raakte en last kreeg van de honger. De medewerker van Temporales zei vervolgens dat we de volgende dag een voorschot zouden krijgen van honderd euro, maar dit geld kwam er nooit. We benadrukten nogmaals tegenover de Temporales-medewerker dat we geen geld meer hadden en we vroegen hem een retourvlucht voor ons te kopen omdat we echt in een miserabele situatie zaten. Maar onze verzoeken werden genegeerd en we kregen dingen te horen als: ‘Het is allemaal de schuld van de werkgever, je moet niet bij ons komen klagen. Voor ons is dit ook geen goede zaak, want als jullie niets verdienen, verdienen wij ook niets. Ik weet dat jullie honger hebben, maar ik kan je nu niet helpen, want ik ben bij een vriend thuis en mijn batterij is bijna leeg.’
Ook de Nederlandse werkgever, OTTO Workforce, negeerde onze klachten. Zelfs de voor ons verantwoordelijke persoon nam de telefoon niet op en blokkeerde ons op What’s App. De situatie was hopeloos.
Helaas moest ik terugkeren naar Barcelona. Ik had geen andere optie, aangezien ik geen geld meer had om te kunnen eten. Mijn familie heeft voor mij een retourticket moeten boeken.
Ik wil melding maken van deze rampzalige ervaring, zodat anderen dit niet hoeven te ervaren.
Maxxx
Heb je een arbeidsconflict met OTTO Workforce neem dan contact op met de Vrije Bond (secretariaat@vrijebond.nl – 0858778958). De Vrije Bond is solidair en helpt om samen het probleem aan te vechten!